8 września 1944 r. na mocy uzgodnionego z Niemcami porozumienia o zawieszeniu broni stolicę opuściło sześć tysięcy kobiet z dziećmi.
W godzinach popołudniowych Niemcy wznowili ataki w rejonie ul. Nowy Świat, Wareckiej oraz Świętokrzyskiej. Zajęli kościół św. Krzyża przy Krakowskim Przedmieściu, część budynków przy Świętokrzyskiej i Czackiego.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Powstańcom udało się odrzucić niemieckie uderzenia w rejonie ul. Królewskiej, Towarowej i Srebrnej. Trwała obrona Centralnego Dworca Pocztowego, prowadzona przez Zgrupowanie AK "Gurt". Powstańcza reduta była najdłuższym budynkiem przedwojennej Warszawy (250 m). Walczący bronili dużej barykady blokującej Al. Jerozolimskie w pobliżu skrzyżowania z ul. Kruczą. Obok barykady znajdował się przekop, który służył do komunikacji i zapewniał osłonę przed niemieckim ogniem. Polacy naprawiali ją wielokrotnie. Nieprzyjaciel dążył do likwidacji barykady, odzyskania pełnej komunikacji do mostu Poniatowskiego i odcięcia polskich pozycji na Śródmieściu.
Reklama
Na Mokotowie ppor. 2. Kompanii Wojskowej Służby Ochrony Powstania (WSOP) "Krzysztof" Jan Markowski (1913-1980), współautor "Marszu Mokotowa", napisał muzykę do "Sanitariuszki Małgorzatki" - słów piosenki napisanych przez strzelca 2. kompanii WSOP, Mirosława Jezierskiego ps. Karnisz. Bohaterką powstańczej piosenki była sanitariuszka batalionu "Bałtyk" z kompanii B-1 pułku AK "Baszta" - "Małgorzata" Janina Załęska-Niewiarowska, która pod koniec sierpnia opiekowała się rannym "Krzysztofem" w szpitalu. Utwór zdobył dużą popularność nie tylko na Mokotowie. (PAP)
autor: Maciej Replewicz
mr/ skp/
