Łzy świecące jak perły

ks. Wojciech Kania

ks. Wojciech Kania

Listopad, a szczególnie jego początek, to taki miesiąc, kiedy pęd naszego życia zwalnia. Stojąc nad grobami naszych bliskich, często – poza modlitwą – przywołujemy ich w pamięci Wracamy do czasów, kiedy byli z nami. W pamięci widzimy sytuacje radosne i smutne, kiedy razem szliśmy przez życie. Może w naszych uszach słyszymy ich głos, śmiech albo rady, które kierowali do nas, aby wskazać właściwą drogę. Wśród nas zapewne jest wiele osób, które lubią spacerować po cmentarzu. Jednak nie wtedy, kiedy wszyscy stoją nad grobami bliskich, ale później – kiedy się ściemni. Słychać wtedy szeptaną przez palące się znicze modlitwę i opadające liście, które są symbolem przemijalności ludzkiego życia. Można wtedy spokojnie przystanąć i w samotności powspominać. Miniony czas. Odejście kogoś bliskiego najczęściej jest niespodziewane. Czasami nie zdążyliśmy odpisać na SMS, albo powiedzieć komuś oczywistą prawdę, że go kochamy i jest dla nas ważny. Nosimy wtedy cierń w naszym sercu, który nie daje nam spokoju. A w te szczególne dni boli. Owszem – jako chrześcijanie wierzymy w świętych obcowanie. Wierzymy, że nasi bliscy zmarli czekają na nas po drugiej stronie życia, ale jako ludzie płaczemy. Piękne są słowa, które usłyszałem kiedyś i które głęboko zapadły mi w pamięć: „Kiedy łzy spadają na ziemię, to wtedy mieszają się z kurzem, pyłem. Ludzie po nich depczą. A kiedy łzy ofiarowujemy Bogu, to wtedy świecą jak perły”. Patrząc po ludzku, jest to bardzo trudne. Bo ciągle odczuwamy brak osoby, która odeszła. Bo brakuje jej obecności. Ramienia, na którym można się podeprzeć w trudnych chwilach, kiedy zły wiatr wieje na nas na drodze życia. Dlatego często powtarzamy sobie w sercu: Dlaczego? A łzy? Same płyną, bo wspomnienia wracają, a wraz z nimi tęsknota. Mimo wiary w zmartwychwstanie. Mimo wiary, że tam po drugiej stronie czeka nas lepsze życie w bliskości Boga. Dlatego odpoczywaj w pokoju tato, mamo, synu, córko, przyjacielu. A ja? Popłaczę sobie, stojąc nad twoją mogiłą i powspominam piękny wspólny czas.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Podziel się:

Oceń:

0 0

2019-11-01 11:10

Wybrane dla Ciebie

Ojciec Pio, dziecko z Pietrelciny

Niedziela Ogólnopolska 38/2014, str. 28-29

Agnieszka Bugała

Commons.wikimedia.org

– Francesco! Francesco! – głos Marii Giuseppy odbijał się od niskich kamiennych domków przy ul. Vico Storto Valle w Pietrelcinie. Ale chłopca nigdzie nie było widać, mały urwis znów gdzieś przepadł. Może jest w kościele albo na pastwisku w Piana Romana? A tu kabaczki stygną i ciecierzyca na stole. W całym domu pachnie peperonatą. – Francesco!

Więcej ...

Kapucyn o imieniu Pio

Br. Wojciech Czywczyński OFMCap/Głos Ojca Pio nr 1 (133) styczeń/luty 2022

Archiwum "Głosu Ojca Pio"

Stygmatyk z Pietrelciny znany jest powszechnie jako charyzmatyczny spowiednik i wybitny kierownik duchowy. Na sprawowane przez niego Msze święte przybywały tłumy. Był także zakonnikiem, bratem mniejszym kapucynem. Czym charakteryzowało się jego podejście do zakonu, w którym wzrastał duchowo, cierpiał i umarł szczęśliwy?

Więcej ...

Sejm: w piątek pierwsze czytanie obywatelskiego projektu ws. lekcji religii

2025-09-23 16:20

ar/KAI

Adobe Stock

Na piątek w Sejmie zaplanowano pierwsze czytanie obywatelskiego projektu ustawy dotyczącego organizacji lekcji religii i etyki. Inicjatywa, przygotowana na zlecenie Stowarzyszenia Katechetów Świeckich, zakłada korektę zmian wprowadzonych przez Ministerstwo Edukacji Narodowej i powrót do szerszej obecności tych zajęć w szkołach.

Więcej ...

Reklama