Tym razem przez ponad trzy godziny rozkoszowaliśmy się poezją tworzoną przez członków i sympatyków Akademii.

Każda z autorek w skrócie zaprezentowała kilka swoich wierszy poświęconych tematowi wiodącemu czyli wiośnie i Wielkiemu Postowi (choć nie tylko).

Na początek wystąpiła polonistka Barbara Łągiewka znana z tworzenia fraszek i aforyzmów. Podkreśliła, że wbrew powszechnej opinii fraszki niekoniecznie poświęcane są błahostkom. Przywołała przykład Kochanowskiego, Sztaudyngera oraz jego córki Anny Sztaudynger-Kaliszewskiej. Niezwykle trafiona okazała się fraszka pani Barbary Łągiewki poświęconej kobietom po 60-ce czyli w zasadzie wszystkim członkiniom naszej akademii:

„Chociaż wielu lat podeszły

nie podeszły

w wiek podeszły”.

Rozbawiła mnie jej fraszka: „Jak skutecznie męża skruszyć

zmyć mu głowę

czy ją suszyć?”

Andrzej Żyła

Elżbieta Kurbiel – także polonistka przywołała cytat z homilii księdza jej parafii, który powiedział, że „post to czas, w którym mamy upiększać świat”. Właśnie dlatego tym chętniej pozwoliliśmy sobie zatopić się w poezji. Pani Elżbieta zaprezentowała piękny wiersz nieznanego autora pt. „Krzyż”. Potem wiersz Herberta a następnie swój tekst „Czas postu to czas pustyni” napisany na cześć ojców Paulinów. Zachwycający tekst miał być kantatą ale autorka nie znalazła kompozytora.

Łucja Szota – również polonistka zaprezentowała wiersze kilku autorów m.in. Tadeusza Wrony oraz swoje.

Swoje wiersze zaprezentowały także Krystyna Miler oraz Aleksandra Otocka a także Anna Kulej-Stacherczyk, która przywołała także wiersze swego sąsiada Tadeusza Luterka.

W przerwie odwiedziła nas pani redaktor naczelna tygodnika „Niedziela” pani Lidia Dudkiewicz, która opowiedziała nam trochę o pracy redakcji i zapewniła jak miła jest dla niej nasza działalność.

Na zakończenie pracownik „Niedzieli” pan Krzysztof Wroński odczytał swój wspaniały tekst poświęcony cierpieniom Chrystusa.

Patriotycznym akcentem spotkania był wiersz Jana Lechonia pt „Hymn Polaka na obczyźnie”. Trafioną ilustracją treści poezji i panującej wśród nas aury były zaprezentowane zdjęcia wiosennych kwiatów autorstwa Andrzeja Żyły.

Pomiędzy wystąpieniami poetek i poetów grała na fortepianie i śpiewała z naszym udziałem pani Elżbieta Rozenfeld.

Główną refleksją towarzyszącą spotkaniu była radość i zachwyt nad naszym pięknym językiem ojczystym, który pozwala w tak cudowny sposób ująć piękno otaczającego świata, pokazać dobro Pana Boga Naszego i Jego łaskę pozwalającą nam kosztować i słodycz, i gorycz, i wszystkie smaki życia.