Ważna była ta nominacja. Ks. Abp Marek Jędraszewski został bowiem nowym metropolitą królewskiego Krakowa, tradycyjnej stolicy polskiej kultury, pasterzem Kościoła lokalnego o ponad 1000-letniej historii, następcą wielce zasłużonego dla Kościoła - nie tylko w Polsce - kard. Stanisława Dziwisza i strażnikiem pasterskiego dziedzictwa, które zostawili święci metropolici Krakowa ze św. Janem Pawłem II na czele. Z tego ostatniego powodu - tak należy to rozumieć - nominacja abp. Jędraszewskiego została zauważona za granicą. W katolickich mediach w Europie, za oceanem i na innych kontynentach. W sposób naturalny odczytano ją jako wydarzenie istotne nie tylko dla Kościoła w Polsce ale i w jego wymiarze powszechnym.

Modelowa była ta nominacja w tym sensie, że ustanowienie abp. Jędraszewskiego metropolitą jednej z najważniejszych europejskich stolic biskupich pokazuje czego od pasterzy Kościoła w Polsce oczekuje Ojciec Święty Franciszek. Nowy arcybiskup krakowski przez cztery lata pasterzowania w Łodzi dał się poznać jako pasterz mądry, odważny, wyrazisty, jednoznaczny i wierny Ewangelii. Mówiąc krótko i ewangelicznie – na wzór Jezusa Chrystusa – Dobry Pasterz.

Zaskakująca była ta informacja dla środowisk niechętnych Kościołowi. Wystarczy przejrzeć tytuły w Internecie, żeby przekonać się, że nie było to po ich myśli. W tytułach, tekstach, między wierszami można zauważyć lęk tych środowisk. Czego mogą się bać? Odsyłam do słów napisanych wyżej: mądrości, odwagi, wyrazistości, jednoznaczności i wierności Ewangelii.