Symbolika gołębia w literaturze biblijnej jest bogata. W Księdze Rodzaju opisującej tragedię potopu, jest napisane, że Noe chcąc się dowiedzieć, na ile opadły niszczycielskie wody, wypuszczał z arki gołębicę. Pierwszy raz nie znalazła miejsca i zaraz powróciła. Drugi raz wróciła wieczorem, niosąc w dziobie gałązkę oliwną, co było znakiem, że życie zaczyna się budzić. Trzeci raz gołębica już nie powróciła. Znalazła bezpieczne warunki do życia. W ten sposób biblijna gołębica z gałązką oliwną weszła w symbolikę chrześcijańską, a potem ogólnoludzką jako gołąbek pokoju i pojednania. Ewangelia wspomina, że przy ofiarowaniu małego Jezusa w świątyni jerozolimskiej złożono w ofierze – według przepisu prawa Mojżeszowego – dwa młode gołębie.

W sztuce katakumbowej gołąbek, często ryty na tabliczkach, oznacza dusze wiernych zmarłych.

Szczególne znaczenie ma pojawienie się Ducha Świętego przy chrzcie Chrystusa w Jordanie, w postaci gołębicy, co opisują wszyscy Ewangeliści. Komentatorzy biblijni dochodzą do przekonania, że to te wymienione cechy gołębia sprawiły, że Bóg posłużył się nim w tak ważnym momencie Odkupienia. Dlatego nad tradycyjnymi chrzcielnicami, gdy umieszczano scenę chrztu Pana Jezusa, nad postacią Zbawiciela unosi się w blasku światła gołąbek. Toteż – chociaż Duch Święty zstąpił na Apostołów czuwających na modlitwie w Wieczerniku w postaci ognistych języków – ikonografia chrześcijańska przedstawia w tej scenie Trzecią Osobę Boską w symbolu gołąbka unoszącego się nad panoramą płomieni. Taka plastyka Dnia Zielonych Świąt harmonizuje również z biblijnym opisem stworzenia światach, gdzie czytamy, że „Duch Boży unosił się nad wodami” (Rdz 1, 2). On to sprawił, że odwieczne „Słowo Boże stało się ciałem i zamieszkało między nami”, dlatego w scenie Zwiastowania artyści nad Służebnicą Pańską, pochyloną w geście zgody i posłuszeństwa Bogu, malują postać Ducha Świętego.