Drugi List do Tymoteusza to ostatni list św. Pawła Apostoła do jego umiłowanego ucznia, napisany w rzymskim więzieniu między 64 a 67 r., na krótko przed śmiercią Pawła. Zawiera on ojcowską zachętę i wezwanie do zachowania wierności Ewangelii i krzewienia Bożej nauki także w obliczu prześladowań i sprzeciwu. Wytrwałość w cierpieniach, stałość w wierze i bezwarunkowe oddanie się misji głoszenia – to fundamenty przekazu Pawła skierowanego do Tymoteusza.

Już w pierwszych słowach Paweł zachęca swojego ucznia do odnowienia duchowego daru. Podkreśla w ten sposób znaczenie czynnej wiary jako niezbędnego elementu ożywiającego charyzmat. Życie duchowe oraz gotowość do podjęcia misji mogą się rozwijać jedynie w kontekście żywej wiary. Apostoł definiuje precyzyjnie naturę daru Bożego: jest to charyzmat mocy, miłości i trzeźwego myślenia. Wyzwala on człowieka z lęku, ponieważ Duch Boży obdarowuje wierzących odwagą oraz gotowością do niezłomnej służby. Dzięki temu misja głoszenia Ewangelii może się rozwijać.