Swoją codzienność zostawili w poniedziałek przed uroczystością Zesłania Ducha Świętego (w tym roku 22 maja) i poszli do Matki. Tę historię pątnicy tworzą od ponad trzech wieków. Pierwszy raz wyruszyli na szlak w podziękowaniu za cudowną obronę jasnogórskiego klasztoru w czasie potopu szwedzkiego w 1656 r. W tym roku obok hasła: „Wierzę w Kościół Chrystusowy” rytm marszu wyznaczały słowa biskupa łowieckiego Andrzeja F. Dziuby: – Idźcie jako dobrzy ludzie do naszej Matki. Świadczcie o Kościele Chrystusowym, w który wierzymy. Umacniajcie go modlitwą, wypowiedziane podczas Mszy św. rozpoczynającej 368. Pieszą Pielgrzymkę Łowicką w kościele Sióstr Bernardynek w Łowiczu.

Jest pięknie, bo idziemy do Matki

Szli więc przez pola i lasy, wsie i miasta, dzieląc się chlebem, miłością i wiarą, z żarliwą modlitwą, którą też były trud i pomoc braciom, w swoich intencjach, Kościoła łowickiego, a przede wszystkim o powołania do kapłaństwa i życia konsekrowanego, a także pokoju, ładu moralnego, pogłębiania wiary w rodzinach. W drodze rozważali nauczanie św. Jana Pawła II. Na trasie odwiedził ich Biskup Łowicki, który w Piotrkowie odprawił dla nich Mszę św. w bazylice mniejszej św. Jakuba Apostoła. Z pątnikami spotkała się także Janeczka z Zielkowic, wieloletnia, zasłużona pątniczka, ikona pielgrzymki łowickiej, która już nie pielgrzymuje, ale pamięta te piękne dni, co pokazuje, jak silne więzi łączą pielgrzymów.

Pogoda sprzyjała, był wiatr i słońce, a deszczu zero. Kres wędrówki osiągnęli 27 maja, w wigilię tzw. Zielonych Świątek. W Gidlach odwiedził pątników biskup pomocniczy diecezji łowickiej Wojciech Osial i towarzyszył im w alejach w Częstochowie. Niedzieli powiedział: – Każdy rok jest cudowny, piękny, bo idziemy do Matki Bożej. Jest pięknie, ponieważ idzie dużo ludzi młodych. Pokazujemy nasze piękne stroje łowickie, a nade wszystko nasze piękne serca, ożywione wiarą i miłością do Matki Bożej. To jest piękne, że potrafimy wierzyć i kochać Boga.

Radość u celu

Mimo zmęczenia radość była znakiem rozpoznawczym pielgrzymów w strojach łowickich, którzy u celu padali krzyżem, a potem przy pomniku kard. Wyszyńskiego zatańczyli oberki i polki. Potem poszli do Kaplicy Cudownego Obrazu Matki Bożej. Tam stanęli przed wizerunkiem Czarnej Madonny i Jej przedstawili wszystkie tajemnice swojego życia – sprawy radosne i trudne. Ona zawsze prowadzi do Jezusa, więc uczestniczyli we Mszy św. pod przewodnictwem bp. Osiala.

W szlak wyruszyło ok. 270 osób z 86 parafii z całej Polski, wśród nich byli m.in.: 3 kapłanów, młodzież, rodziny i uczniowie z Zespołu Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego w Zduńskiej Dąbrowie (ok. 60 osób), którzy już tradycyjnie pielgrzymują w ramach wycieczki klasowej. Pątnicy przez 6 dni pokonali ok. 200 km, każdego dnia przeszli po 30-40 km. Najmłodszy z nich miał 8 miesięcy, a najstarszy 83 lat.

Ks. Wiesław Frelek, przewodnik Pieszej Pielgrzymki Łowickiej, opowiada o tej kompanii, nazywanej przez paulinów jaskółką: – Pielęgnujemy piękną tradycję pielgrzymki, by żadna powódź, żadne pandemie, żadne zarazy nie zalewały naszych serc pełnych wiary i miłości. W każdym roku jako pierwsi wchodzimy na Jasną Górę. Rozpoczynamy pielgrzymowanie w szczególnym terminie – między Wniebowstąpieniem a Zesłaniem Ducha Świętego. Kiedy Apostołowie byli pełni rozterek, bo Jezus wstąpił i zostawił im zadanie głoszenia Ewangelii, obiecał Pocieszyciela, ale nie wiedzieli, co będzie dalej, co ze sobą zrobią. W tym duchu idziemy, żeby rozeznać swoje powołanie. Hasło: „Wierzę w Kościół Chrystusowy” oznacza, że na nowo trzeba odkryć, co to jest Kościół, że my jesteśmy Kościołem i to my mamy być zwiastunami Dobrej Nowiny. Prosimy o dary Ducha Świętego, bo idziemy na Zielone Świątki, te dary są nam bardzo potrzebne w tym mocno zmaterializowanym świecie. On rozwesela nasze serca. Nic bez Ducha.

Przewodnik podkreśla też pokutny charakter pielgrzymki, czego wyrazem jest codzienne odmawianie czterech części Różańca. – Każdy kościół odchodzimy wokół i padamy krzyżem przed Najświętszym Sakramentem. Zachowujemy tradycje naszych ojców. I zauważam, że pielgrzymka się odmładza.

Mówią pątnicy

Pątnicy szli, by być bliżej siebie, drugiego człowieka oraz Boga i Matki Bożej. Na Jasnej Górze opowiadają swoje wrażenia. Beata szła 4. raz, aby przemienić serce, podziękować i przeprosić. – Poznałem małżonkę na pielgrzymce – mówi Jakub. Po czym wraz z żoną Eweliną 5 razy wspólnie pielgrzymowali. W tym roku pielgrzymowała Ewelina z córką Haną. Po raz 5. dotarł do celu kierujący ruchem, który powiedział: – Idziemy na pielgrzymkę nie po to, by kierować ruchem, lecz po to, aby się pomodlić. Przede wszystkim jednak czuwamy nad bezpieczeństwem pątników. Beata (na trasie 7. raz) męża Grzegorza poznała na pielgrzymce, a w tym roku doświadczyła pomocy sióstr i braci, bo szła z 8-miesięczną córką Marysią. Na ostatni etap dojechali mąż i syn Staś. – Stroje ludowe są naszą charakterystyką. Wiara jest powiązana z tradycją. Niesiemy bagaż próśb i dziękczynień za rok, który minął, własnych i innych osób – twierdzi Angelika, po raz 19. na szlaku. A młoda łowiczanka dodaje: – Jestem tu 5. albo 7. raz, mam 12 lat. Lubię mieć satysfakcję, że tyle przeszłam i dotarłam do celu, poznałam wielu wspaniałych ludzi, miła atmosfera tu jest. Maria od 24 lat pielgrzymuje, w tym roku, aby przepraszać, dziękować za wszystkie łaski i prosić o zdrowie i miłość w rodzinie, zgodę i pokój na świecie oraz o powołania kapłańskie i zakonne. Józef, na pielgrzymce po 34. raz, mówi: – Drugi dzień był bardzo trudny, myślałem, że się wycofam. Szybki marsz, ale wszystko można pokonać, gdy się chce. Można również powiedzieć, że nie mam rady i zostać w domu. Jestem zadowolony, że dotarłem. – Zawsze chciałam w pielgrzymce do Matki Bożej przychodzić i przez 40 lat przychodziłam w każdym roku. Dzięki niej człowiek inaczej podchodzi do Kościoła i ludzi. Cieszę się bardzo, że mogłam przez te lata do Matki przychodzić i myślę, że jeszcze przyjdę – powiedziała Maria, pielęgniarka. Razem z nią pomoc medyczną zapewnia Jolanta, lekarz, również od 40 lat: – Cały rok czekamy, by wyjść. Każda pielgrzymka jest inna. Ta była trudna dla nóg, dużo pracy było. Pielgrzymka to nasze życie.

Wyróżniającą się grupą byli uczniowie ze Zduńskiej Dąbrowy w żółtych koszulkach z wizerunkiem Jana Pawła II. – Pomysł powstał, aby chronić jego świętość. On szczególnie wierzył w siłę młodzieży i to, jak wielką wartość mają dla kraju – wyjaśnia Angelika, 6. raz na pielgrzymce, a łowickiej 5. Kamila pielgrzymowała po raz 1., by pogłębiać swoją wiarę. – Jest świetnie. Modlitwa, fajne przeżycie i przygoda. Zawsze warto; gdy jest się człowiekiem wierzącym, to uważam, że chociaż raz trzeba wybrać się na Jasną Górę. Najtrudniejszy dla mnie był drugi dzień, ponad 40 km. Mimo odcisków warto było – podsumował Kamil. Łukasz, nauczyciel, wyjaśnia: – Jesteśmy tu, aby oddać cześć Maryi i Bogu. Jako historyk chciałbym kultywować tradycję, co dla nas, Polaków, jest ważne. Mamy hasło w naszej szkole: „Nowoczesna szkoła, ale z tradycją”. Wiara, Bóg, Honor i tradycja to dla nas najważniejsze wartości i dlatego tu jesteśmy. Chcemy przekazać młodzieży, które wartości przekazywał nam Jan Paweł II. Marta, absolwentka szkoły, pielgrzymowała 4 razy, a teraz przyjeżdża na wejście do Częstochowy razem z córką. Dziś wspomina pierwsze wejście i ogromne wzruszenie, wdzięczność, a przede wszystkim Maryi przedstawia swoją młodą rodzinę.

Wieczór spędzony w wieczerniku jasnogórskim był czasem ukojenia dla duszy i zmęczonego ciała pątników, którzy następnego dnia po Mszy św. w Kaplicy Cudownego Obrazu Matki Bożej i Drodze Krzyżowej na wałach w godzinach południowych autokarami wrócili do Łowicza.