Kult ten dotyczy zarówno wiekowych ikon czy figur, jak i tych bardziej współczesnych, niekoniecznie koronowanych. Dominują obrazy Maryi z Dzieciątkiem, ale zdarzają się także prezentujące całą Świętą Rodzinę, w różnych momentach jej historii.
Wędrówki obrazów
Najbardziej oryginalną historię wśród ikon Lubelszczyzny ma obraz Matki Bożej w bazylice św. Anny w Kodniu. Mikołaj Sapieha (zwany Pobożnym) ukradł wizerunek Matki Bożej Gregoriańskiej z prywatnej papieskiej kaplicy w Watykanie (w czasach Urbana VIII). Wcześniej modlił się przed nim, prosząc o uzdrowienie z tropikalnej choroby. Już zdrowy pytał kardynałów o możliwość zakupienia obrazu. Po odmowie zakradł się nocą do papieskich apartamentów i porwał Matkę Bożą. Przekupił straż i uciekł aż do swoich włości w Kodniu. Trochę według zasady, „Któż szlachcicowi może zabronić?”. Tak mówi legenda. W rzeczywistości ów pobożny Mikołaj nabył ją prawdopodobnie całkiem legalnie w czasie pielgrzymki do Santiago de Compostela w Hiszpanii. Kodeński obraz jest najstarszym (1723) koronowanym na prawie papieskim wizerunkiem Matki Bożej na Lubelszczyźnie.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Długą wędrówkę odbył także obraz Matki Bożej Latyczowskiej. Dominikanie umieścili go na początku w kaplicy ufundowanej przez Potockich. Pierwszy raz ikona „uciekała” przed kozakami Chmielnickiego z Latyczowa do Lwowa, potem przed bolszewikami (1920) do Warszawy, wreszcie przed komunistami (1945) do Lublina. Dopiero tutaj znalazła godną ekspozycję w diecezjalnym sanktuarium Matki Bożej Patronki Nowej Ewangelizacji w parafii Matki Bożej Różańcowej.
Koptyjska ikona
Gmach Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, a konkretnie jedna z sal Instytutu Jana Pawła II, jest miejscem, w którym znaleźć możemy – przy dużym wysiłku – niezwykłą ikonę Świętej Rodziny. Maryja z Józefem i Jezusem uciekają przed mieczem Heroda do Egiptu; w tle malowanego techniką współczesną płótna widzimy palmy i piramidy.
Reklama
Historia przybycia tej ikony do Lublina jest ciekawa i piękna. W połowie lat 90. XX wieku przywiózł ją ks. prof. Tadeusz Styczeń, założyciel Instytutu. Otrzymał ją – z pewnym ustnym przesłaniem – podczas jednego ze spotkań ze św. Janem Pawłem II. Papież obdarowany został wcześniej tymże obrazem przez delegację biskupów z Libanu, goszczących w Rzymie na tzw. wizycie Ad limina Apostolorum.
Ciekawą postacią jest autor dzieła; to koptyjski mnich o. Yosab El Soriany z klasztoru Alsourian, pomiędzy Kairem a Aleksandrią w Egipcie. Z wykształcenia geograf, w konwencie służył w kuchni i spiżarni, wypiekał także hostie eucharystyczne. W wolnych chwilach malował ikony, które trafiały m.in. do Holandii i Niemiec. Ta, która znajduje się na KUL, jedyna w Polsce, pochodzi z 1979 r. Wspomniany klasztor od lat 70. XX wieku przyczynia się do odnowy życia monastycznego wśród koptyjskich chrześcijan. Jan Paweł II, przekazując ikonę ks. Styczniowi, dedykował ją pracom Instytutu poświęconym rodzinie. Wskazując na ikonę, miał powiedzieć: „Jestem papieżem życia i odpowiedzialnego rodzicielstwa. Rodzina jest mi zawsze bliska, a ta musi uciekać”.
Bezpieczne miejsce
Wiele rodzin, również chrześcijańskich, musi dzisiaj uciekać. Niemal wszystkie rodziny chrześcijańskie z Iraku opuściły swoje antyczne miasta i wsie. Znalazły schronienie w autonomii Kurdystanu, a stamtąd przedzierają się, także przez Polskę, głównie przez Lubelszczyznę, do swoich rodaków w zachodniej Europie. Tam szukają dla siebie i swoich dzieci bezpiecznego miejsca. Święta Rodzina znalazła je w Egipcie.
