Podczas obchodów Święta Nauki 2025 we Wrocławiu 14 listopada w Auli Leopoldina odbyło się uroczyste posiedzenie Kolegium Rektorów Uczelni Wrocławia i Opola. W jego trakcie wręczono również Nagrodę KRUWiO. Ze względu na nieobecność ks. abp. prof. Alfonsa Nossola wyróżnienie odebrał w jego imieniu ks. prof. dr hab. Zygfryd Glaeser, kierownik Katedry Teologii Fundamentalnej, Dogmatycznej i Ekumenizmu Instytutu Nauk Teologicznych WT UO.

Kolejne posiedzenie Kolegium odbyło się 21 listopada w Sanktuarium św. Jacka w Kamieniu Śląskim i stało się okazją do wręczenia nagrody już osobiście ks. abp. prof. Alfonsowi Nossolowi.

Podczas uroczystości przewodniczący KRUWiO, ks. prof. Sławomir Stasiak, rektor Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu, ponownie wygłosił laudację, którą wcześniej przedstawiono także w Auli Leopoldina.

Stajemy dzisiaj w duchu głębokiego szacunku i wdzięczności wobec człowieka, którego całe życie stało się świadectwem dialogu, służby i pokoju. W osobie arcybiskupa Alfonsa Nossola spotykają się wartości, które stanowią fundament zarówno życia duchowego jak i akademickiego: prawda, otwartość i poszukiwanie jedności w różnorodności.

Podziel się cytatem

Zasługi naukowe i duszpasterskie księdza arcybiskupa są tak wielkie, że wymagają monograficznego opracowania, nie sposób ich nawet wyliczyć, a tym bardziej omówić w tak krótkim wystąpieniu, jakim jest laudacja - mówił ks. prof. Sławomir Stasiak, przypominając, że sam także był studentem laureata nagrody.

Przewodniczący KRUWiO podkreślał również wagę działalności duszpasterskiej i naukowej arcybiskupa, wpisującej się w największe tradycje uniwersyteckie. Przypomniał o jego roli w procesie pojednania polsko-niemieckiego, a także o ogromnym wkładzie w tworzenie Uniwersytetu Opolskiego.

Dzisiejsze uhonorowanie Nagrodą im. prof. Józefa Dudka za działalność na rzecz integracji środowiska akademickiego jest wyrazem uznania dla Jego Ekscelencji nie tylko jako duchownego, ale przede wszystkim jako uczonego i humanisty. To wyróżnienie trafia do osoby, która w sposób wyjątkowy ucieleśnia misję Uniwersytetu, dążenie do prawdy, dialogu i służby dobru wspólnemu. Niech ta nagroda będzie znakiem wdzięczności środowiska akademickiego Wrocławia i Opola za świadectwo życia, które inspiruje nas do odważnego dialogu, wrażliwości na drugiego człowieka, do budowania wspólnoty opartej na wzajemnym szacunku i miłości

Podziel się cytatem

- mówił rektor Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu.

Ks. abp prof. Alfons Nossol skierował także list do KRUWiO. Jego treść podczas wrocławskiej uroczystości odczytał ks. prof. dr hab. Zygfryd Glaeser.

Magnificencje

Szanowni Państwo, którzy tworzycie Kolegium Rektorów Uczelni Wrocławia i Opola

Szanowne Panie, Szanowni Panowie

Przesyłam Każdej i Każdemu z Was moje najserdeczniejsze pozdrowienia. Chylę z szacunkiem czoło przed Uczelniami Wrocławia i Opola, które reprezentujecie jako Kolegium Rektorów tychże Akademickich Wszechnic. Czynię to z wdzięcznością za uhonorowanie mnie nagrodą za działalność na rzecz integracji środowiska akademickiego Wrocławia i Opola.

Ciągle czuję się synem tegoż środowiska, które mnie ukształtowało i któremu starałem się i staram służyć na różne sposoby przez całe moje życie. Bo środowisko akademickie było i jest moim życiem. Jestem synem Śląskiej Ziemi. Dlatego tak ważne i bliskie są dla mnie sprawy wrocławskich i opolskich Uczelni.

Jestem o tym głęboko przekonany, że poziom kształcenia Uczelni przekłada się bezpośrednio na przygotowanie przyszłych Elit społecznych. Swoją młodość przyszło mi przeżywać w trudnych czasach, gdzie możliwość studiowania w uniwersytecie zarezerwowana była tylko dla nielicznych. A jednak, marzenie o uniwersytecie towarzyszyło mi od najmłodszych lat. Jako siedmiolatek, w swoim elementarzu, natknąłem się na tekst zatytułowany „Wielkie miasto Wrocław”. Tam zainteresowało mnie zwłaszcza jedno zdanie: „We Wrocławiu znajduje się jeden z najbardziej znaczących w Europie uniwersytetów”. Nie znając treści pojęcia „uniwersytet” zacząłem dopytywać o jego wyjaśnienie, najpierw moją mamę, a potem ojca…

Nie uzyskując satysfakcjonującej mnie odpowiedzi, pytanie o „uniwersytet” postawiłem mojemu nauczycielowi. Ten, po krótkim namyśle, z nutą politowania odpowiedział: „Chłopcze, lepiej nie pytaj. Tego akurat nie musisz wiedzieć. Ta wiedza nigdy ci się w życiu nie przyda…”.

Stało się jednak inaczej. Opatrzność postawiła przede mną zadanie służby nauce. Starałem się go realizować na różne sposoby. Dane mi było przez wiele lat pełnić profesorską posługę w Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu.

A kiedy Opole stanęło przed szansą utworzenia uniwersytetu, z pierwszym w powojennej Polsce Wydziałem Teologicznym na państwowej uczelni, zwróciłem się m.in. do środowiska akademickiego Uniwersytetu Wrocławskiego o wsparcie tamtej inicjatywy, które bez wahania otrzymałem. Dziś raz jeszcze za to dziękuję.

Dziękuję całemu środowisku akademickiemu Wrocławia i Opola za to, że trzymacie się razem i że wzajemnie, twórczo się wspieracie. Równocześnie proszę Was, nigdy nie dajcie się podzielić. Nauka jest wspólnym dobrem Ludzkości. Ma różne „oblicza” i „odcienie”, ale zawsze ma ten sam cel i to samo zadanie, którym jest służba człowiekowi.

Jeżeli będziecie razem i z życzliwością współpracować między sobą - jestem o tym głęboko przekonany - Wasza naukowa i społeczna służba człowiekowi, każdemu człowiekowi!, będzie zawsze dynamiczna, kreatywna i w końcu wielorako owocna.

Raz jeszcze dziękuję za przyznane mi wyróżnienie. Zgodnie z jego przesłaniem życzę Wam, byście zawsze wzajemnie się wspierali i wzajemnie sobie pomagali dla dobra człowieka, dla dobra nauki i dla dobra naszej Ojczyzny.

Szczęść Wam Boże!

abp Alfons Nossol