Bp Piotr Turzyński zmarł w poniedziałek, 14 kwietnia, w 61. roku życia po długiej chorobie nowotworowej. W lutym obchodził 10. rocznicę święceń biskupich. W kapłaństwie przeżył 37 lat. Został pochowany w Grobowcu Biskupów Radomskich na cmentarzu przy ul. Limanowskiego w Radomiu.

W trakcie uroczystości został odczytany telegram Sekretarza Stanu kard. Pietro Parolina, skierowany do Biskupa Radomskiego Marka Solarczyka. W liście datowanym na 16 kwietnia kard. Parolin poinformował, że „Jego Świątobliwość, powiadomiony o śmierci śp. biskupa Piotra Wojciecha Turzyńskiego, tytularnego biskupa Usula i biskupa pomocniczego diecezji radomskiej, przekazuje Ekscelencji, rodzinie zmarłego, wszystkim wiernym Kościoła radomskiego, wyrazy ojcowskiej bliskości”.

EpiskopatNews/flickr.com

- Papież Franciszek łączy się duchowo ze wszystkimi uczestnikami liturgii pogrzebowej, dziękując Bogu za gorliwą pasterską służbę śp. biskupa Piotra, którą podejmował dla dobra Kościoła lokalnego i powszechnego. Będąc wybitnym teologiem, wrażliwym humanistą, swoją posługę łączył z pracą naukową i dydaktyczną w dziedzinie patrystyki i teologii. Szczególnie oddany formacji kapłanów, kleryków, młodzieży, nauczycieli i Polaków na emigracji, prowadził wiernych do zbawienia inspirowany swym pasterskim zawołaniem: „Ecclesia Mater - Mater Ecclesiae” (Kościół Matka - Matka Kościoła). Za wstawiennictwem świętego Kazimierza, królewicza, patrona diecezji, Ojciec Święty zawierza duszę zmarłego pasterza Bożemu Miłosierdziu i z serca udziela ekscelencji, uczestnikom pogrzebu i całej wspólnocie Ludu Bożego, który jest w Radomiu, swojego apostolskiego błogosławieństwa. Łącząc się modlitwie z Ojcem Świętym, także z mojej strony, przekazuję wyrazy pamięci modlitewnej i jedności z ekscelencją oraz ze wszystkimi uczestnikami pogrzebu - czytamy w telegramie, który odczytał ks. Jarosław Zieliński z Penitencjarii Apostolskiej.

Przed liturgią odczytano postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy o pośmiertnym odznaczeniu biskupa Piotra Turzyńskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Medal rodzinie przekazał sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP Andrzej Dera. W liście prezydent Duda napisał, że odszedł utalentowany kaznodzieja, teolog, zaangażowany zwłaszcza w duszpasterstwo nauczycieli i młodzieży oraz emigracji polskiej. - Głosił Dobrą Nowinę wszędzie i na wiele sposobów, także za pomocą mediów, z których oddziaływania umiejętnie korzystał, aby czynić dobro. Był również znawcą i miłośnikiem kultury, inicjatorem i organizatorem licznych wydarzeń artystycznych - napisał Andrzej Duda. Dodał, że był też człowiekiem dialogu i głębokiej duchowości, opiekunem licznych powołań, który szukał w każdym bliźnim, by dzielić się z nim wiarą, nadzieją i miłością.

EpiskopatNews/flickr.com

Marta Michalska-Wilk, wiceprezydent Radomia poinformowała o przyznaniu bp. Turzyńskiemu Medalu Bene Merenti Civitas Radomiensis, który przyznawany jest pośmiertnie za szczególne zasługi na rzecz miasta Radomia. - Zebraliśmy się dziś w smutku, lecz także w głębokiej wdzięczności, by pożegnać świętej pamięci księdza biskupa Piotra Turzyńskiego, pasterza, wychowawcę i człowieka, którego życie stało się świadectwem odwagi, pokory i służby drugiemu człowiekowi. W jego oczach można było dostrzec głęboką troskę o człowieka, a w jego słowach prawdę i nadzieję - mówiła wiceprezydent miasta.

Bp Marek Solarczyk mówił, że to jest ten czas, kiedy stajemy z wdzięcznością wobec Boga za dobro, jakie niósł i pozostawił biskup Piotr. - To jest jednocześnie też intencja modlitwy o pełnię jego życia w chwale nieba, ale to jest również i czas, aby z szacunkiem i naszą życzliwością być przy bliskich księdza biskupa Piotra. Jesteśmy z wami i wyrażamy naszą jedność i nasze wsparcie. To jest jednocześnie też czas, aby spojrzeć z wdzięcznością dla tak wielu ludzi, którzy szczególnie w tych ostatnich tygodniach i miesiącach pomagali biskupowi Piotrowi na tej jego drodze cierpienia i choroby - mówił bp Solarczyk.

EpiskopatNews/flickr.com

W homilii abp Depo nawiązał do odejścia do domu Ojca papieża Franciszka i biskupa Piotra Turzyńskiego. Powiedział, że ten czas stał się dla nas wielką lekcją realizmu chrześcijańskiej wiary. Podkreślał, że nasza dzisiejsza obecność na Eucharystii jest dziękczynieniem Bogu za dar osobistego życia kapłańskiej i apostolskiej służby księdza biskupa Piotra jako świadka wiary Kościoła.

Podziel się cytatem

Wspomniał, że ostatnią z inicjatyw bpa Piotra jako duszpasterza nauczycieli wychowawców, była narodowa pielgrzymka pracowników oświaty do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Ravensbrück w marcu 2025 roku. Jednak ciężka sytuacja chorobowa sprawiła, że mógł tylko dołączyć swoje cierpienia. - Za wciąż trudną sytuację nauczycieli i przyszłość edukacyjną i wychowawczą naszych dzieci i młodzieży wobec ograniczeń lekcji religii w szkołach i w programach tak zwanej edukacji zdrowotno-seksualnej, z pewnością jego cierpienia były włączone w ten proces zmagania się o tożsamość i wierność narodu i kościoła. Dlatego dziękujemy dzisiaj Bogu za odwagę jego pasterzowania. Na koniec pragnę zaświadczyć, że ksiądz biskup nie tylko był krzewicielem kultury chrześcijańskiej, ale jak było już wspomniane, pisał sam poezje świadczące o głębi duszy - mówił metropolita częstochowski.

EpiskopatNews/flickr.com

W imieniu Konferencji Episkopatu Polski przemówił bp Marek Marczak, sekretarz generalny KEP. - Zmarły biskup Piotr dał się poznać jako wspaniały człowiek, jednak to, co najbardziej go charakteryzowało to ojcostwo - powiedział bp Marczak.

W imieniu prezbiterium Kościoła radomskiego głos zabrał ks. Andrzej Jędrzejewski, proboszcz parafii św. Stefana w Radomiu i kolega kursowy bpa Piotra. Podkreślił, że już jako klerycy sandomierskiego seminarium wszyscy mieli świadomość, jak "wielkim jest dla nas darem". - Bardzo głęboka a zarazem taka wręcz dziecięca wiara. Wybitne zdolności intelektualne, niezastąpiony głos w kleryckim chórze, wrażliwy poeta, podziwiany aktor seminaryjnego teatru - zresztą to zamiłowanie do słowa i teatru przeniósł jako ojciec duchowny i wicerektor do seminarium w Radomiu. Nikt z nas nie umiał się zachwycać jak Piotr pięknem otaczającego świata, sztuki, literatury. A czyż można zapomnieć te chwile, gdy brał do ręki gitarę i zaczynał śpiewać na pielgrzymce, oazie czy w seminaryjnej kaplicy na adoracji? Długo mógłbym wymieniać talenty Piotra, które w połączeniu z jego pracowitością, kształtowały człowieka absolutnie niezwykłego, a jednocześnie tak zwyczajnego, z ujmującą skromnością, ciepłem, serdecznością. Ta zwyczajność to także jego ukochana siatkówka, góry, narty, Tolkien. Miał też cudowny dar łączenia ludzi, budowania wspólnoty. Doświadczaliśmy tego w seminarium jako klerycy a także w kapłaństwie. Zwoływał nas, zbierał, jednoczył, przeżywał nasze trudności, problemy, choroby, pomagał - tym boleśniej odczuwaliśmy naszą bezradność w jego chorobie i coraz większym cierpieniu. Był dla nas jak skała, na której mogliśmy się oprzeć - mówił ks. Jędrzejewski.

W imieniu wspólnoty Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu przemówił rektor uczelni ks. Marek Adamczyk. - Dla wielu pokoleń wzrastających w naszym seminaryjnym domu, byłeś również ojcem duchownym, spowiednikiem, powiernikiem wielu zwierzeń, radości, trudnych wątpliwości i zmagań. Skrzętnie korzystaliśmy z twojego doświadczenia. Spowiednik cierpliwy, słuchający, mądry, dobry - mówił ks. Adamczyk.

Ks. Bogusław Brzyś, rektor Polskiej Misji Katolickiej we Francji mówił, że dla księży, osób konsekrowanych, sióstr i braci pracujących w duszpasterstwie emigracyjnym wśród Polonii i Polaków za granicą, ksiądz biskup Piotr pozostanie w pamięci przede wszystkim jako ewangeliczny pasterz, który wpatrzony w Chrystusa - Dobrego Pasterza, prowadził rozproszoną po całym świecie owczarnie polskiej emigracji. - To ona stała się jego drugą diecezją. W czasie niezliczonych emigracyjnych spotkań, słuchaliśmy jego głosu i czuliśmy, że choć dzielą nas niekiedy tysiące kilometrów, to ten pasterz jest blisko nas, zna swoje owce i rozumie je - mówił ks. Brzyś.

Głos zabrała też Katarzyna Kalińska z Zespołu przy Delegacie KEP ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej. - Ksiądz biskup Piotr przekazywał, że Polonia jest integralną częścią wspaniałej ojczyzny, której na imię Polska. Pielgrzymując w nowe miejsca, wykazywał naturalne zainteresowanie historią Kościoła oraz losami danego kraju, do którego zapraszały go niezliczone polonijne środowiska. Bardzo łatwo nawiązywał kontakt z każdym człowiekiem, a wypływało to zapewne z jego wrodzonej pogody ducha i podstawy traktowania zgodnością każdego z nas - powiedziała Katarzyna Kalińska.

EpiskopatNews/flickr.com

W imieniu wiernych świeckich Małgorzata i Robert Telus z Domowego Kościoła Ruchu Światło-Życie Diecezji Radomskiej. - Dziękujemy za każde spotkanie, za wspólne rekolekcje, za twoje słowa głębokie, a jednocześnie proste, prawdziwe i prowadzące nas do Boga. Zostaną z nami na zawsze. Uczyłeś nas, że najważniejsze są relacje z Bogiem, między małżonkami, z dziećmi i młodzieżą. Kochałeś młodzież, zawsze pytałeś o nią z troską, zawsze chciałeś, by była blisko Kościoła, by czuła się potrzebna. I byłeś z nimi - powiedzieli małżonkowie.

Transmisję z liturgii przeprowadziło Radio Plus Radom, TV Dami oraz Portal Diecezji Radomskiej.

Do Kurii Diecezji Radomskiej w ostatnich dniach napłynęło wiele listów kondolencyjnych m.in. ze Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Chrystusa Króla dla Polonii Zagranicznej, Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej, od Biskupa Eparchii Olsztyńsko-Gdańskiej Kościoła Greckokatolickiego Arkadiusza Trochowskiego, Związku Polaków na Litwie, Biskupa Grodzieńskiego Włodzimierza Hulaja, Biskupa Nikopolskiego z Bułgarii Strahiła Kavalenova, Arcybiskupa Eugeniusza Popowicza, metropolity przemysko-warszawskiego Kościoła Bizantyńsko-Ukraińskiego.

Bp Piotr Wojciech Turzyński pochodził z Radomia. Urodził się 28 września 1964 r. jako syn Juliana i Heleny z domu Rzadkowskiej. W Radomiu również kształtowało się jego powołanie; najpierw w parafii św. Teresy od Dzieciątka Jezus, następnie w parafii Matki Bożej Miłosierdzia oraz przy kościele pw. św. Królowej Jadwigi. Od najmłodszych lat był ministrantem i pogłębiał swoją wiarę w Ruchu Światło-Życie.

Był absolwentem Liceum Ogólnokształcącego im. dra Tytusa Chałubińskiego w Radomiu. Do kapłaństwa przygotował się w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu. Święcenia otrzymał 28 maja 1988 roku w ówczesnej konkatedrze radomskiej pw. Opieki NMP z rąk bp. Edwarda Materskiego.

Studia w seminarium uwieńczył tytułem magistra teologii obronionym na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Praca magisterska napisana pod kierunkiem ks. prof. Stanisława Kowalczyka nosiła tytuł: „Elementy antropologii filozoficznej ks. Józefa Tischnera”.

Po święceniach kapłańskich pracował jako wikariusz w parafii Matki Odkupiciela w Ostrowcu Świętokrzyskim. Niemal każdego roku, także w czasie studiów zagranicznych i po powrocie do kraju, prowadził wakacyjne rekolekcje Ruchu Światło-Życie dla młodzieży. W ostatnich latach - również jako biskup - prowadził rekolekcje Domowego Kościoła organizowane w Wilnie.

W 1989 r. rozpoczął studia patrystyczne w Instytucie Patrystycznym Augustinianum w Rzymie; tam uzyskał licencjat z teologii i nauk patrystycznych. W 1992 r. rozpoczął studia doktoranckie na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. W czasie kursu doktoranckiego uczestniczył także w wykładach w Papieskim Instytucie Orientalnym, prowadził poszukiwania naukowe w Bibliotece Kongresu Stanów Zjednoczonych Ameryki, a także uczestniczył w kursie języka francuskiego w Institut Catholique w Paryżu.

Pracę doktorską pt. „Il Cantico nuovo nella teologia di sant’Agostino. Specialmente nelle Enarrationes in Psalmos” („Canticum novum w teologii świętego Augustyna. Studium nad Komentarzem do Psalmów”) napisał pod kierunkiem o. prof. Gilles Pelland’a i obronił ją w 1995 r. na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, uzyskując tytuł doktora teologii.

Po powrocie do Polski został ojcem duchownym w Wyższym Seminarium Duchownym w Radomiu. Funkcję tę pełnił do 2006 roku, kiedy to został wicerektorem tejże uczelni. W radomskim seminarium był również wykładowcą patrologii, wstępu do teologii i teologii duchowości. W 2013 został mianowany adiunktem na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II.

W czerwcu 2014 r. na podstawie dorobku naukowego i książki pod tytułem „Piękno w teologii św. Augustyna. Próba systematyzacji augustyńskiej estetyki teologicznej” oraz kolokwium habilitacyjnego na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, uzyskał tytuł naukowy doktora habilitowanego.

Przez lata prowadził seminaryjny teatr klerycki. Był dyrektorem Rady ds. Stałej Formacji Kapłanów Diecezji Radomskiej, dyrektorem Rady ds. Życia Konsekrowanego i spowiednikiem sióstr Klarysek w Skaryszewie. Szczególnym przedmiotem zainteresowań naukowych, i nie tylko, są Orygenes, św. Augustyn z Hippony oraz Ojcowie pustyni.

Bp Piotr Turzyński był współtwórcą spotkań dla młodzieży Radomia i okolic nazywanych „Kuźnią Młodych”. Organizował Apele Młodych i Diecezjalne Dni Młodzieży. Udzielał się również w mediach diecezjalnych, szczególnie w Radiu AVE a później w Radiu Plus Radom, gdzie prowadził wiele audycji o charakterze ewangelizacyjnym. W latach 1995-97 była to audycja „Świat patrologii”, a w Roku Wiary „Ucho igielne” - cotygodniowy cykl, którego przedmiotem była wiara poetów. Potem prowadził felietony pod tytułem „Sól ziemi” z mocnym akcentem na nauczanie św. Jana Pawła II.

Innym miejscem działalności i pasji ks. Piotra była dziedzina kultury. Był on współzałożycielem Stowarzyszenia „Młyńska. Verum, Bonum, Pulchrum”, które ma za zadanie promocję kultury chrześcijańskiej, na co składa się także współorganizowanie diecezjalnego Tygodnia Kultury Chrześcijańskiej.

Bp Piotr Turzyński był miłośnikiem Fiodora Dostojewskiego oraz J. R. R. Tolkiena i literatury fantasy. Lubił teatr i film, muzykę irlandzką i poezję śpiewaną. Grał na gitarze, kochał góry oraz jeździł na nartach i grał w siatkówkę.

BP KEP

17 stycznia 2015 papież Franciszek mianował go biskupem pomocniczym diecezji radomskiej ze stolicą tytularną Usula. Święcenia biskupie otrzymał 28 lutego 2015 r. w katedrze pw. Opieki Najświętszej Maryi Panny w Radomiu. Głównym konsekratorem był abp Celestino Migliore, ówczesny nuncjusz apostolski w Polsce, a asystowali: abp Wacław Depo, metropolita częstochowski i bp Henryk Tomasik, ówczesny biskup radomski. Dewizą biskupią były słowa: „Ecclesia Mater - Mater Ecclesiae” (Kościół Matka - Matka Kościoła).

W strukturach Konferencji Episkopatu Polski pełnił funkcje delegata ds. Duszpasterstwa Nauczycieli (od 2015) oraz delegata ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej (od 2022). W roku 2018 wszedł w skład Rady Stałej; był też członkiem: Rady ds. Społecznych, Komisji Nauki Wiary, Komisji Duchowieństwa, a w 2024 został powołany do Komisji Wspólnej Przedstawicieli Rządu RP i KEP.

W ostatnim czasie był zaangażowany w wiele projektów duszpasterskich związanych z Polonią i duszpasterstwem nauczycieli. M.in. w marcu 2025 r. zorganizował Narodową Pielgrzymkę Nauczycieli i Pracowników Oświaty do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Ravensbrück. Jednak z powodu choroby nie mógł w niej uczestniczyć.